وبلاگ ژست مثبت

ساعت 3 بامداد.. بازهم مثل خیلی از شب های عمرم بی خوابی زده به سرم. مشغول وبگردی بودم و از یه طرف چشمم به ساعت که یک ساعت قبل از  اذان صبح  برم و سحر بخورم.  فقط یه روز از ماه رمضون مونده، منم دلتنگ؛ هنوز تموم نشده دلتنگ ماه رمضون شدم که بنا به دلایلی، امسال بهترین ماه رمضون عمرم بود.. چقدر زود تموم شد؛ دلم برای همه ی لحظاتش تنگ شده…

گفتم یه سر به اولین ایمیلم بزنم و پس از سالها به اصطلاح Check Mail کنم؛ صندوق ورودی ام سرشار از رایانامه یا Mail های نخونده بود.. بی اشتیاق صفحه ها رو نگاه می کردم و به حوصله ی دیگران در فرستادن ایمیل غبطه می خوردم! تا اینکه موضوع یک ایمیل نظرم رو جلب کرد.. “فلاکت روزگار”

اول فکر کردم که مثل بقیه ی ایمیل ها چیزی جز تبلیغات و یا دعوت به عضویت گروه های سرگرمی نیست؛ اما فرستنده کسی نبود جز پسردایی عزیزم. حتماً موضوع مهمی پیش اومده بود که پسردایی ما بعد از چند سال دوری، یادی از ما کرده و ایمیل فرستاده.

موضوعی که چندین روز فکرم رو به خودش مشغول کرده بود، پسردایی راجع بهش صحبت می کرد؛ از اینکه خداوند در قرآن فرموده که هیچ موجودی بدون روزی آفریده نشده، در حالی که ما شاهد از بین رفتن کودکان در سرتاسر آفریقا بر اثر گرسنگی هستیم. صحنه هایی که قلب هر انسان آزاده ای رو به درد می آره و  تک تک افراد این زمین خاکی رو شرمسار می کنه که همگی باعث چنین مشکلی شدیم و واقعاً “فلاکت روزگار” رو به نمایش گذاشتیم. نمی دونم واقعاً دلیل وجود فقر و گرسنگی در جوامع بشری، بی عدالتی ما انسانهاست یا وجود حکمت خدا برای امتحان ما انسانها.

به هر دلیل که باشه امیدوارم که معرفت و درک ما از جامعه ی بشری اونقدر بالا بره که هیچ گرسنه ای در هیچ جای جهان وجود نداشته باشه…