فیلم جدایی نادرها از سیمینها
امروز که جمعه بود فرصتی دست داد تا به صورت دقیقه نودی آخرین کسی باشم که وارد سینما میشود. نگهبان در ورودی را بعد از من محکم بست. فیلم تحسین برانگیز «جدایی نادر از سیمین» روی پرده بود. همین ابتدا باید اذعان کنم بین فیلمهای وطنی تاثیر گذار ترین فیلمی بود که در تمام عمرم دیده بودم.
داستان این فیلم به هیچ وجه آن طور که ممکن است از اسمش به نظر برسد کلیشه نیست. داستان در مورد «جدایی نادر از سیمین» نیست بلکه در مورد «جدایی نادرها از سیمین ها» است. پیام این فیلم مرزهای اجتماعی زیادی را در مینوردد و برخلاف اکثر فیلم های وطنی میتواند در سطح جهانی حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد.
اصغر فرهادی کارگردان این اثر میگوید:
اصرار ندارم تماشاگران بعد از فیلم به یك پیام مشترك برسند.
این موضوع کاملآ صحت دارد و در مورد کل فیلم فکر کنم کمتر اشخاصی پیدا شوند که به دیدگاه مشترک برسند.
برای شخص من اگر بخواهم هیجانات را کنار بگذارم و از دید زندگی شخصی نگاهی به این فیلم بیندازم بیشترین چیزی که نظرم را جلب میکند پدر نادر است. او آلزایمر دارد و در طول روز اکثرآ در حال استراحت است. گاه گاهی فقط چند کلمه حرف میزند. “روزنامه میخوام…”، “سیمین…”، “نادر…”
پدر نادر در متن داستان گم میشود
پدربزرگ پدری من که عمرش را داده به شما اواخر عمرش را با آلزایمر سپری کرد. آلزایمر «نادرها را از سیمین های» زیادی جدا میکند ولی ما آنها را در اوج شلوغی بین کلیشهها گم میکنیم.
لینک ها:
