وبلاگ ژست مثبت

وبلاگنویسان خصوصآ از نوع ایرانیشان، به استثنای بنده، همگی انسانهایی هستند شریف، کم توقع و قانع، سخت کوش، تیز بین و نکته سنج. آماده وبلاگنویسی در هر شرایط جوی، جسمی، روحی، اینترنتی، مادی، معنوی، سیاسی، اجتماعی و خلاصه هر طور شرایط دیگری که فکرش را بکنید.

این گونه اشخاص با کندترین سرعت های اینترنت در جهان کنار می آیند و داغ ترین پست ها را ارسال میکنند. جعبه ی فید خوانشان همیشه خالی است و چشم دوخته شان به مانیتور منتظر شکار عجیب و غریب ترین اخبار و تاپیک های روز است. هنگامی که یک وبلاگ نویس در حال آماده سازی و ارسال پست جدیدش است هیچ کس و هیچ چیز جلودارش نیست و اگر زلزله ی 10 ریشتری میز کار و وسایلش را این طرف و آنطرف پرتاپ کند خواهید دید که به کارش ادامه خواهد داد. اگر از او بپرسید که 1 دقیقه ی دیگر دنیا نابود خواهد شد و در این زمان تو چه آرزویی داری، احتمالآ میگوید میخواهم این خبر را در وبلاگم منتشر کنم!

تمام چیزهایی که یک وبلاگنویس(خصوصآ از نوع ایرانی) احتیاج دارد امروزه در جهان برای بعضی ها «حق مسلم در قانون اساسی» و برای بعضی یک «آرزو» است، بعضی از آنها را اینجا بررسی میکنیم:

1- مسکن(نیمه ضروری): از کافی نت هم میشه استفاده کرد.

2- پوشاک(نیمه ضروی): منتها عرفآ ضروری محسوب میشه.

3- خوراک(کاملآ ضروری): هیچ وبلاگ نویسی بدون غذا نمیتونه به حیاتش ادامه بده، از طرفی هیچ سرویسی امکان وبلاگ نویسی از دیار باقی را ندارد.

4- سیستم(نیمه ضروی): میشه از سیستم کافی نت یا اداره هم استفاده کرد.

5- کیبورد(نیمه ضروری): انواعی از وبلاگنویسی(مثلآ فتوبلاگ) وجود داره که احتیاجی به تایپ کردن پیدا نمیکنید.

6- اینترنت(کاملآ ضروری): این یکی رو هیچ رقم نمیشه بیخیال شد، نهایتش اینه که غیر مستقیم استفاده میکنید.

7- وبلاگ(نیمه ضروری): حتمآ لازم نیست خودتون یه وبلاگ داشته باشید. خیلی از وبلاگ ها امکان ارسال پست میهمان رو دارند. مثلآ همین وبلاگ.

8- مطلب(کاملآ ضروری): شما باید مطلبی برای پست کردن داشته باشید. حتی اگه شده یه کلمه یا یه پیکسل عکس…

9- بازدید کننده(نیمه ضروری): این ممکنه که یک وبلاگ هیچ بازدید کننده ای نداشته باشه و حتی خود نویسندش هم یه بار به وبلاگش سر نزنه.

10- فید(نیمه ضروری): با توجه به چیزی که در مورد بازدید کننده گفتم این یکی نیمه ضروریه.

توجه داشته باشید که موارد نیمه ضروری بعضی موقع ممکن است باشند و بعضی مواقع ممکن است نباشند. ولی موارد ضروری قطعآ هستند.

من فکر میکنم الان همه شون رو دارم:

یک سیستم، یک گوشی موبایل برای اتصال به اینترنت و...

موقعیت من الان بالای کوههایی است که بیش از 1339 متر از سطح آبهای آزاد ارتفاع دارند. نیسم خنکی میوزد و اینجا زیر چادری که برپاکرده ام بسی خوش میگذرد، جای همه ی بچه های وبلاگستان خالی. این توفیق تقربآ اجباری نصیبم شد که در این مکان دل انگیز به تنهایی امشب رو به سر کنم، وبلاگم رو آپ کنم و بعدش کمی به جوانی و زندگی و آرزوها و… فکر کنم. کوهنوردی همیشه از ورزش های مورد علاقه بنده است. امشب کمی هم دلتنگم… با کامنت هاتون دلگرمم کنید.

زیر چادر و بدور از هرگونه هیاهو، داشتم فیدها رو مرور میکردم