فکر نو، آغاز یک زندگی نو
انسان ها به طور ذاتی دارای عواطف و ویژگی های مشترکی هستند، ویژگی هایی که باعث بوجود آمدن نسل های مختلف در طول قرن ها بوده است. یکی از این ویژگی های مشترک، حس خلاقیت و نوآوری است. انسان های اولیه با داشتن همین ویژگی، توانسته اند به شکار بپردازند و وسایل مختلفی را بسازند و همچنین آتش را کشف کنند و همواره به دنبال کشف دنیای پیرامون خود بوده اند.
در طول تاریخ محققان و دانشمندان بسیاری بوده اند تا برای همیشه نامشان را در تاریخ ثبت کنند. دانشمندانی از قبیل ارشمیدس، زکریای رازی، ابوعلی سینا، فارابی و … که پایه گذار علوم مختلف بوده اند. از دانشمندان بزرگ قرن اخیر می توان به انیشتین، ادیسون و محمود حسابی اشاره کرد که با تفکرات خویش باعث دگرگونی نظام هستی شده اند.
در این چند سال اخیر، حوزه ی فناوری اطلاعات آنقدر پیشرفت داشته تا کمرنگ بودن نقش خودمان را در این عرصه روز به روز بیشتر احساس کنیم. باعث شده در بعضی مواقع فقط نقش یک مصرف کننده را اجرا کنیم.
بله؛ خلاقیت مسئله ای بسیار حیاتی است. موضوعی که باعث پیشرفت یک انسان، گروه، جامعه و یک سرزمین می شود. خلاقیتی که از آن صحبت می کنم صرفاً راجع به علوم پایه و پزشکی نیست! ما حتی در زندگی اجتماعی هم یک سری ایده ها را ملاک قرار داده ایم که اصلاً جالب نیست. ایده هایی که در نوع خود خوب بوده اند، اما نه برای تکرار دوباره.
ژست مثبت در مطلبی به زندگی اجتماعی در اینترنت پرداخت و همانگونه که می دانیم، ما همیشه تلاش می کنیم خودمان را به دنیای مدرنیته و مرکز نزدیک کنیم، غافل از آنکه هیچ حاشیه ای به درون نمی رسد. استفاده از سرویس های اجتماعی ایده ی بسیار خوبی بود و روز به روز هم به سایت های اجتماعی افزوده می شود. اما آیا این ایده تکراری نشده است؟
به طور مثال سایت های مختلفی مانند کلوب و دنبالر در ایران راه اندازی شده تا اهداف کاملاً مشابهی را دنبال کنند. در نگاه اول کلوب یک محیط اجتماعی خوب و آرامی است و می تواند به بسیاری از نیازهای ما پاسخ دهد، دنبالر هم همینطور.
اما اگر به درستی نگاه کنیم، این مکان های اجتماعی ایده های سال های قبل دنیای مدرنیته بوده اند. خلاقیتی که در نوع خود بی نظیر بود اما نه برای تکرار مداوم. می توانم ده ها سایت خبری در حوزه ی فناوری اطلاعات را نام ببرم که مطالبشان کاملاً شبیه به هم است و یا ده ها مکان مشابه برای حرف ها و امکانات مشابه.
“همکلاسی ها” یک ایده ی نو بود، حداقل برای ما. مکانی که باعث می شد همکلاسی های دوران گذشته را پیدا کنیم و با هم به مرور خاطرات بپردازیم. اما در لا به لای سایت های پُر زرق و برق اجتماعی که معلوم نیست چه هدفی را دنبال می کنند، گم شد. تا حدی که این روزها بازدید کننده اش به صفر رسیده است!
نظر شما راجع به یکی از مهم ترین اختراعات ادیسون چیست؟ آیا حاضر هستید از نو برق را اختراع کنیم؟ بهتر نیست به جای تکرار ایده های قدیمی، تلاش کنیم ناممان را مانند آن بزرگان در تاریخ ثبت کنیم؟
پی نوشت: ژست مثبت به دنبال تخریب و یا تبلیغ سایت و مکان خاصی نیست و صرفاً جهت مثال از مکان خاصی یاد شده است.
